اتوبوس آبی

 آنشب فقط من و او بودیم. نه که من و او ؛ من و جنازه ی او. صدای سیناترا هم توی اتاق یچیده بود.لم داده بودم روی کاناپه ی وسط هال و سیگار می کشیدم و نمی دانستم چه کنم. چطور می توانستم ثابت کنم که او را م اتوبوس آبی...

 

عودی که تازه خریده بود را روشن کرده بود و آهنگی از کاست قدیمی اش را گذاشته بود که بخواند. 

تنها بود. سیگاری هم روشن کرد و لیوانش را پُر کرد. 

بعد از این فقط تصاویری گنگ از زنانی بود. از جاده هایی. از لحظاتی که برایش آشنا بودند. 

 

 

اتوبوس آبی...